Нұр-Сұлтан,BAQ.KZ. Гиннесс рекордтар кітабына енген әлемдік жеті рекордтың иесі, марафоншы Марат Жыланбаев facebook-тегі парақшасында басынан өткен қиын оқиғасын айтып берді. Спортшының жазбасын сіздермен бөлісуді жөн көрдік.
Әлемдегі ең қиын жүгіру әрі шыдамдылықты сынайтын марафон - Невада шөлінде орналасқан «өлім алқабы». Бұл Жер шарындағы ең ыстық жерлердің бірі оның ең жоғары температурасы +56,7 градус цельсийді құрайды. Старт жыл сайын ең ыстық күндері өткізіледі, теңіз деңгейінен минус 86 метр төмен белгіден Невада шөлі арқылы 217 км жүгіріп өтіп, үш асуды еңсеріп, Уйтни Тауында 2530 метр мәреге жету керек, көтерілудің жалпы биіктігі 3962 метрді құрайды. Сол жылы өлім алқабындағы жылу жыл сайынғы ультрамарафондардың ең үлкені болды, көлеңкедегі термометр 51 градус, ал күн 67 градус болды - деп еске алады ол сол бір қиын күндерді.
Ол өзін ресейлік журналист Владимир Снегирев пен АҚШ азаматы Байра Кәрімованың (бұрынғы Қазақстан азаматы) автодоммен сүйемелдегенін айтты.
Басынан бастап мен алға шығып, алғашқы 40 шақырымды еңсердім және су ішуге бірде-бір рет тоқтамадым. Бұл үлкен қателік болды, маған күн өтіп кетті. Бұл не деген сөз? Мен ес-түссіз құладым, денемдегі ылғалдың барлық қоры таусылды. Мені шүберек сияқты сығып алғандай болды. Менен не болғанын сұрағанда, қатты тоңғанымды айттым. Осылайша, есімнен тандым. Мені мұзға салып, денемді ысқылады. Төрешілік «Кэмел өлді!» (менің спорттық лақап атым) деді. Себебі ешқандай спортшы мұндай жағдайдан кейін жүгіруді жалғастырмайды. Ағзаның ұзақ құрғақтығы ылғалдылықтан ғана емес, микроэлементтерден де айырады. Қырық минут бойы маған ес жинатты. Мен оянып, әрі қарай жүгіруге шешім қабылдадым, осы жарыстардың ережелеріне сәйкес сіз демалып, сол жерден әрі қарай жүгіре аласыз. Міне, мен әрі қарай жүгіруге шығып, біртіндеп бәрін қуып жетіп, қайтадан көшбасшы болдым. Бірақ жүгіру мен үшін өте қиынға соқты. Мен көп су ішемін, бірақ дене оны ұстамайды. Өйткені су-тұз балансы бұзылды, дегидратация кезінде натрий мен калийдің барлық пайдалы тұздары пайда болды - дейді Марат Жыланбаев.
Ол ағзадағы су мен тұз тепе-теңдігін қалпына келтіру үшін тұз таблеткаларын, регидронды қабылдап, құрт жегенін айтады.
Бірақ су-тұз балансын толтыру мүмкін болмады. 175 шақырымнан кейін мен екінші рет құладым, бұл жолы одан да жаман болды, мені тек бір сағаттан кейін тұрғыза алды. Менің жүгіруім туралы ой да келмеді. Барлығы менің қолымнан келгенді жасағанымды түсінді. Бірақ мен барлық күш-жігерімді жинап, қайтадан жолға шығып, бәрін қуып жеттім. Ағзада тұз болмауына байланысты 200 шақырымнан кейін аяқтың қатты спазмы пайда болды. Әрқайсысы өз төсегінде жатып, құрысуды бастан кешірді. Енді елестетіп көріңізші, осы күйде тауға жүгіру ... бұл енді жүгіру емес еді. Тізені бүкпей, тістеніп әрі қарай кеттім. Менің денемде күш жоқ еді - дейді ол.
Мәре Уитни тауының басында болды.
Мәреге жетіп, 2-ші орын алдым. Мен қатты қуанбадым да, терең ұйқыға кеттім, ең бастысы менің жүгіруді аяқтап, берілмеуімде еді. Осы жарыстардың бірнеше дүркін жеңімпазы Ульрих Маршал күнге төтеп бере алмады, мүмкін менің қарқыным да әсер еткен болар, ол жарыстан шығып кетті. Мен бірінші орынға ие болмадым деп қатты уайымдадым, бірақ бірнеше жылдан кейін менің бас тартпағаным бірінші орынға қарағанда әлдеқайда қымбат екенін түсіндім - деп еске алады марафоншы.
